تمام هنر رهبری در نرمش قهرمانانه

فهم نرمش قهرمانانه در قالب یک مثال زیبا به گزارش راه آرمان، محمدعلی رنجبر نوشت: انسانی که حرکت می کند برای اینکه به یک نقطه ای به مسافرت برود. از ساعتی که پا را از منزل بیرون می گذارد، او مسافر است. بلکه از آن لحظه ای که از اطاق خود خارج می شود، او مسافر است. چمدان را می بندد، به دست می گیرد، بعد از منزل خارج می شود. ممکن است در کوچه آهسته راه برود یا پیاده راه برود ممکن است در خیابان تاکسی سوار شود ممکن است وسیله سفر را قطار انتخاب کند به ایستگاه قطار می رود سوار قطار می شود قطار حرکت می کند و در جاهایی توقف می کند یک جاهایی سر قطار برمیگردد گاهی قطار عکس جهت مسیر حرکت می کند و دور می زند گاهی هم به استراحتگاه می رسد و توقف می کند آنوقتی که مسافر دارد پیاده حرکت می کند کسی نمی گوید: «معلوم می شود این آدم از سفر منصرف شده چون آدم مسافر که پیاده نمی رود.» بله آدم مسافر پیاده نمی رود اما یک جاهایی طبعش پیاده روی است. یک جاهایی قطار طبعش آهسته رفتن است آنجایی که سربالایی است. آنجایی که خطر بزرگی هست! که آن قطار را تهدید می کند آنجایی که بناست از روی یک پلی بگذرد، آنجایی که جاده هنوز محکم نیست و ریل آهن درست استوار نیست، قطار آهست می رود. اما در زمین های کوبیده در آنجاهایی که راه هموار است این قطار سریعتر حرکت می کند. آنجایی که به یک مانع بزرگی برخورد می کند، قطار برمیگردد اما نه اینکه از مسافرت برمی گردد بلکه بر میگردد تا از راه دیگری خود را به هدف برساند خط سیر طبیعی این قطار این است که وقتی به فلان نقطه رسید، چون در فلان نقطه کوهی قرار دارد و شکافتن این کوه امکان پذیر نبوده است و تونل زدنش صرفه نداشته، پس سر قطار برمیگردد تا از مسیر دیگری برود. وقتی قطار در حال دور زدن است اگر یک آدم سطحی نباشد و خام نباشد و بار اولی نباشد که در عمرش سفر می کند، تا دید سر قطار برگشت، نمی گوید آقا برگشتیم آقا داریم میریم عقب آقا چرا ایستادیم برای چه توقف کردیم خب آدم حسابی آن عقب گشت و آن توقف برای تجدید قواست برای خوردن صبحانه است این کند رفتن و آن توقف و عقب گرد یک ضرورت است برای بنزین گیری است برای عوض کردن مسافر است تنها ساده لوحان فکر می کنند که توقف و عقب گرد و کند رفتن ما، بازگشت از سفر است! این مثال برگرفته از کتاب همرزمان حسین ع رهبری عزیز است یادتان هست چند سال به دوستان گفتم ساده لوح نباشید و نظام را به عقب نشینی متهم نکنید اما خب ساده لوح اند! چه میشه کرد! دوستان عزیزم نرمش قهرمانانه یعنی دور زدن حریف و توقفی کوتاه برای تنفس و یارگیری و تجدید قوا و زدن ضربه ای مهلک به او این هنر رهبری نظام است که توانستند با نرمش قهرمانانه خود، جای متهم و مدعی را تغییر دهند. اینک ما مدعی هستیم و غرب متهم اینک کسی نمی تواند بگوید که ایران به تعهداتش پایبند نبوده و تخلف کرده است اینک ما شرط و شروط می گذاریم و غرب متهم به عدم همکاری است. اینک این ماییم که ادعاهای غربی را راستی آزمایی می کنیم نه آنها اینک کاملا تحریمهای آنها در عرصه نظامی را خنثی کرده ایم و آنقدر قوی شده ایم که ترس عده ای از هیمنه پوشالی آمریکا فروریخته است و البته فقط چند قدمی تا خنثی سازی تحریمهای اقتصادی فاصله داریم. انتهای پیام/ رسول https://armanekerman.ir/vdcf1mdyvw6dx1a.igiw.html