تاریخ انتشار :شنبه ۱۳ فروردين ۱۴۰۱ ساعت ۰۸:۲۰
۰
plusresetminus
محمد علی گلابزاده گفت: امروز برگزاری مراسم ۱۳ بسیار مهمتر از قبل است، برای اینکه نیاکان ما مثل ما در محدوده های اتاق، خانه، دفترکار ، ماشین و... محصور نبودند ، اکثرا در دامان طبیعت بودند اما در این روز خود را  در دامان طبیعت رها می کردند و برای ما که با طبیعت بیگانه شده ایم و آن انس و الفت خود را ازدست داده ایم حتی ضرورت بیشتری نیز دارد.
طبیعت گردی رسمی که بیش از هر زمان دیگری نسل امروز به آن احتیاج دارد/ ۱۳ عدد نحسی نیست بلکه عدد سعدی است

محمد علی گلابزاده مدیر مرکز کرمان شناسی در گفتگو با "راه آرمان" از رسوم تاریخی ایران زمین نام برد و گفت: یکی از مراسمی که در واقع پایان بخش قسمت اول مراسم نوروز به شمار می رود، برگزاری مراسم ۱۳ است.

وی ادامه داد:  در این روز نیاکان ما اصرار داشتند که خود را به دامان طبیعت برسانند ، طبیعتی که به ویژه در روزگار ما با ما بیگانه شده است بنابراین فکر می کنم که امروز اگر برگزاری مراسم ۱۳ و مراسم طبیعت گردی و رفتن به دامان طبیعت ضرورتی بیش از گذشته نداشته باشد قطعا ضرورت کمتری هم ندارد .

گلاب زاده تاکید کرد: برای اینکه نیاکان ما مثل ما در محدوده های اتاق، خانه، دفترکار و ماشین و... محصور نبودند ، اکثرا در دامان طبیعت بودند اما در این روز خود را  در دامان طبیعت رها می کردند و برای ما که با طبیعت بیگانه شده ایم و آن انس و الفت خود را ازدست دادیم حتی  ضرورت بیشتری نیز دارد.

مدیر مرکز کرمان شناسی اذعان کرد:  یکی از دلایلی که نیاکان ما در برگزاری مراسم ۱۳ اصرار داشتند این بود که ثابت بکنند عدد ۱۳ نه تنها نحس نیست بلکه می تواند عدد سعدی باشد چون با کمال تاسف این عدد به گونه ای مغضوب به انسان ها قرار گرفته است نه تنها در ایران در بسیاری از جاهای دنیا عدد ۱۳ عدد نحسی تلقی می شود حتی در دنیای مدرن ، در بسیاری از هواپیماها صندلی شماره ۱۳ ما نداریم ، از۱۲ به ۱۴می رسد.

وی با بیان اینکه در گذشته خود من یه یاد دارم منازلی که شماره پلاکشان ۱۳ بود اما می نوشتند ۱۲+۱  که نشان از اعتقاد نادرست انها به عدد ۱۳ داشت، گفت: در حالیکه ۱۳ هم مثل روزهای دیگر سال عددی است که می تواند نحس باشد و می تواند سعد باشد اگر با اندیشه و تدبیر رفتار کنیم و خود را در جایگاه انسان های فکور و دانا قرار دهیم و عملکردمان این گونه باشد بی تقدیر عدد ۱۳ عدد سعدی خواهد بود و الا روزهای دیگر سال هم می توانند نحس باشد کما اینکه اینگونه است.

گلاب زاده افزود: به هر حال در روز ۱۳ مردم به دامان طبیعت می رفتند ,سفره ها را در زیر سایه سار دختران کهنسال و در جوار جوی ها و آب ها پهن می کردند و همراه با زمزمه نسیم و صوت دل انگیز آب و آبشارها و رودخانه ها یک روز را در نهایت شادی و سرور  می گذراندند و در واقع جشن های نوروز را در بخش اول به پایان می رساندند.

مورخ کرمانی افزود: در این روز پختن غذاهای محلی به ویژه آش مرسوم بود ، خوردن تنقلات یکی از واجبات به شمار می رفت و مراسم دیگری از قبیل سبزه هایی که به مناسبت نوروز تهبه کرده بودند و در پای سفره هفت سین بود آن سبزه ها را دور می ریختند و در واقع بدرود می گفتند با سبزی هایی که دیگر به باور خودشان کهنه شده بود و در روزچهاردهم با شادمانی و سرور کار خودشان را آغاز می کردند.

وی افزود: نکته دیگری که در اینجا مطرح است درخواست دخترانی بود که برای یافتن همسر زمینه مناسبی پیدا می کردند گاهی سبزه ها را به هم گره می زدند و طلب همسر می کردند و خود این قضیه موجب می شد تا زمینه مناسب تری برای پاسخگویی به کسانی که برای خواستگاری آنها می آمدند، فراهم شود.

گلاب زاده ادامه داد: هر کدام از این شیوه های که برای یافتن همسر به کار می بردند یک فلسفه خاصی داشت و مهمتر از همه اینکه جوان هایی که مراسم را در طبیعت می گذراندند به صورت رها و آزاد می توانستند هم جواری خود را با خانواده های مختلف داشته باشند و همسران خودشان را انتخاب کنند بنابراین این هم باز یکی  از موارد میمون و مبارک و سعدی بود که عدد ۱۳ و روز۱۳ به وجود می آورد.

مدیر مرکز کرمان شناسی دیگر رسم در روز  ۱۳ را بازی های دسته جمعی نام برد و گفت: بازی های دسته جمعی مردان و زنان با هم نیز زمینه ساز ایجاد همدلی و کار گروهی بود و دختران با دیدن قدرت نمایی پسران جوان برای ازدواج خود تصمیم جدی می گرفتند.

گلاب زاده با گلایه از رسوم غلطی که به طبیعت بی احترامی می شود، گفت: با کمال تأسف طبیعت گاهی از برگزاری روز طبیعت به وسیله  ما انسان ها گله مند است به خاطر اینکه ما وقتی پا به طبیعت می گذاریم، فکر نمی کنیم طبیعت روزگارانی را دارد که باید آرامش دهی کند، شاخه ها را می شکنیم ، شاخه ساران را تهی از سبزی و سبزه زاران می کنیم بساطی که می گستریم معمولا بی نصیب و بی ازار سبزه ها و سبزه زاران نمی گذاریم.

وی در پایان خاطر نشان کرد: مواد غذایی اضافی یا بقیه آشغال های خودمان را در طبیعت رها می کنیم و می رویم بی آنکه در این اندیشه باشیم که این همان طبیعتی است که اگر ما به دامان او خود را رها نکنیم، دل افسرده می شویم پس این طبیعت را باید پاکیزه نگه داریم ، این طبیعت را به گونه ای باید حفظ کنیم که بتواند برای ما جلوه گری کند رقص طبیعت داشته باشد و ما را به کمال آرامش برساند.

انتهای پیام/ طهماسبی https://armanekerman.ir/vdcdkk0fkyt0xj6.2a2y.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

آخرین عناوین