شهادت من را جشن بگیرید

در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید «مهدی ضياء كمالی» را مرور می‌کنیم: 

 

اینک که به یاری خدا که توفیق حاصل شد و به جبهه آمدم فقط یک چیز را مد نظر دارم و آن اعمالی است که در دنیا چه بوده و چه خواهم بود و در پیش خداوند آیا روسفید و یا اینکه روسیاهم. مادر جان می‌دانم فرزندی را از دست خواهی داد که سراپا گناه است زیرا که اصلاً به حرف‌های تو عمل نکرد و نیز در کنار بودن مادری چون تو نصیبش نشد، اما نگران مباش و مرا عفو کن. 

 

مادر، مرا ببخش که شاید از آه و ناله تو، خداوند مرا ببخشد و نکند به خاطر از دست دادن پسرت ناراحت و افسرده شوی. تو باید خوشحال باشی که هدیه‌ای به انقلاب و اسلام بخشیده‌ای و خوشبخت باش که هدیه‌ات در راه خدا بوده و تو باید همانند مادری باشی که تمام فرزندانش را هدیه کرد و با چهره خندان گفت خدایا این هدیه را از من بپذیر. و به خاطر مرگ من گریه نکن. تو باید به فکر دیگر فرزندانت باشی. 

 

مادر جان چیزی که از دست دادی دیگر غمش را مخور. اما شما ای عزیزان من و ای خواهران گرامی و نور چشمان من، برادران عزیزم به خاطر من اشک نریزید، به خاطر من غصه مخورید که روح مرا رنج می‌دهد و شهادت مرا جشن بگیرید زیرا من نیز قصد داشتم پس از سالگرد اکبر جشن بزرگی برپا کنم که شما عزیزان از غصه درآیید و اینک که خداوند قبول کند که جشن من در بستر مرگ و در آن دنیا باشد.

 

دانسته باشید عزیزان من با جشن گرفتن من چشم دشمنان انقلابمان کور و چشم آن کسانی که طاقت دیدن روی ما را نداشتند کور می‌شود و برادران عزیز و گرامی شما باید دانسته باشید که باید این حرکات انقلابمان جدی گرفته و اسلام عزیزمان در تمام کشورها صادر شود و قدس عزیزمان نیز آزاد شود. پس با یاری شما عزیزان می‌تواند این انقلاب به ثمر برسد که حضور در صحنه داشته و نگذارید منافقین از خدا بی خبر در صفوف شما رخنه و خدشه‌ای به انقلاب بزنند.

انتهای خبر/م