آبگوشت متنجنه از جمله نذریهایی است که در ایام محرم کرمانیها در میان مردم توزیع میکنند اما نکته جالب است که در تهیه این نذری از دیگ مسی آن گرفته تا کاسهها و حتی مواد اولیه آن بومی کرمان
است.
به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری «راه آرمان»؛ سفره که پهن میشود صدای صلوات در میان اعضای هیات و عزاداران حسینی میپیچد.
بوی آبگوشت مخصوص کرمانیها که با سبزیهای معطر آمیخته شده است هوا را معطر کرده است. آبگوشت متنجنه همان غذای نذری است که از قدیمالایام تاکنون کرمانیها در مراسم عزاداری ایام محرم تهیه کرده و با آن از عزاداران پذیرایی میکنند.
جالب است بدانید که حتی در تهیه جزء جزء مواد و یا وسایلی که با آن این آبگوشت طبخ میشود، سنتها و استفاده از وسایل اصیل کرمانی درنظر گرفته میشود.
عموماً گوشت گوسفندی که در پیش پای هیات عزاداری ذبح شده است را نگهمیدارند تا در یکی از شبهای محرم نذری دهند.
پخت این آبگوشت با همه آبگوشتهایی که خوردهاید متفاوتتر است و در میان مردم کرمان به آبگوشت امام حسینی معروف است.
فرقی نمیکند در برخی از مناطق کرمان زنان در کنار دیگ آبگوشت حضور دارند و صفر تا صد پخت آن را به عهده میگیرند و در برخی مکانها این مردان هستند که آشپزی و پخت آبگوشت را انجام میدهند.
زهرا ملایی زنی است که ۶۰ سال از عمرش میگذرد اما سرحال و توانمند است و به گفته خودش بیش از ۴۰ سال است که در ایام محرم در میان قوم و خویشان سرآشپز دیگی است که قرار است آبگوشت امام حسینی در آن پخته شود.
زهرا در گفتگو با خبرنگار اجتماعی «راه آرمان» بیان کرد: از بچگی به یاد دارم که این آبگوشت در دیگهای مسی قلمکاری شده درست میشود.
وی ادامه داد: قدیمترها این آبگوشت در کاسههای مسی ریخته و سر سفره به مردم داده میشد البته برخی مساجد و یا تکایا خودشان به تعداد زیادی کاسه مسی داشتند یا در محله و میان اقوام فردی بود که هر ساله آبگوشت نذری میداد بهخاطر همین تعداد زیادی کاسه مسی داشت.
این بانوی کرمانی عنوان کرد: عموماً در روستاها گوسفندی را نذر میکردند و با رنگ قرمز بر قسمتی از بدنش آن را جدا میکردند، آنگاه به قول معروف گوسفند را به پروار میبستند که چاقتر شود تا برای پخت نذری گوشت و چربی بیشتری داشته باشد.
ملایی توضیح داد: پخت این آبگوشت و تهیه مواد اولیه آن چند روزی وقت بانی مجلس را میگیرد، تهیه کردن مواد اولیه یکطرف، پخت حبوبات، خیس گذاشتن پَر زردآلو (ترشاله) و هلوی خشک شده، پاک کردن سبزیهای معطری چون ترخون و شنبلیه، کوبیدن گردو و گوجه خشک شده در هاونهای بزرگ از جمله کارهایی است که باید چند روز جلوتر انجام داد.
وی ادامه داد: پخت این آبگوشت بیش از ۱۰ ساعت وقت میبرد و عموماً از شب قبل دیگ را روی آتش میگذارند و کمکم با تفت دادن و اضافه کردن یکی یکی مواد آن را آماده میکنند و در نهایت بر روی در دیگ نیز ذغالهای آتش گرفته میگذارند و اجازه میدهند تا قُل بخورد و آماده شود.
به گزارش «راه آرمان»؛ اضافه کردن هر کدام از مواد این آبگوشت دارای فلسفهای است که در طب سنتی به آن اشاره شده و سلامت و دارو بودن این آبگوشت تاکید شده است حتی در جنس ظرفی که قرار است این آبگوشت به مردم داده شود، دقت میشد.
از استفاده دنبه بهجای روغن در این آبگوشت تا زیره و سبزیهای خشک معطر نشان میدهد گذشتگان ما به غذای خود اهمیت میدادند و حالا که قرار است این غذا بهعنوان نذری در میان مردم پخش شود بنابراین از دید آنان باید این غذا و نذری از کیفیت بیشتری برخوردار باشد.