ایران قوی، تجلی اندیشه‌های امام راحل

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «راه آرمان» ایران قوی، نه صرفاً یک شعار، بلکه افقی بلند در منظومه‌ی فکری امام خمینی (ره) است؛ اندیشه‌ای که از نخستین روزهای نهضت اسلامی تا استقرار نظام جمهوری اسلامی، به‌عنوان نقشه‌راهی جامع برای استقلال، عزت و پیشرفت ملت ایران ترسیم شد.

امام، ایران را نه در قالب جغرافیا، که به‌عنوان خاستگاه امت اسلامی و پیش‌قراول تمدن نوین اسلامی می‌دید؛ کشوری که اگر به خودباوری، عدالت، و دین‌محوری تکیه کند، می‌تواند الگویی جهانی برای مقابله با استکبار و سلطه‌طلبی باشد.

از دیدگاه امام خمینی (ره)، قدرت ایران در سلاح و ثروت مادی خلاصه نمی‌شود، بلکه «ایران قوی» آن است که ملتش مستقل بیاندیشند، خود را باور کنند و در برابر دشمنان سر خم نکنند.

به تعبیر امام، «ما می‌خواهیم ملتی آزاد و مستقل باشیم که نه ظلم کنیم و نه زیر بار ظلم برویم». این جمله‌ کوتاه، اما پرمعنا، هسته‌ مرکزی قدرت ملی در نگاه ایشان است: قدرت بر پایه‌ استقلال، عزت، و عدالت.

یکی از مؤلفه‌های مهم ایران قوی در اندیشه‌ی امام، «استقلال همه‌جانبه» است. ایشان بارها هشدار دادند که وابستگی، چه در حوزه‌ی فرهنگ و چه در حوزه‌ اقتصاد و سیاست، سم مهلکی برای کشورهاست.

در نگاه امام، ملتی که وابسته به بیگانگان باشد، نمی‌تواند روی پای خود بایستد و هرگز به قدرت حقیقی دست نمی‌یابد. بنابراین، تقویت تولید ملی، خودکفایی علمی، و پرورش نخبگان، از جمله‌ راهکارهایی بودند که امام برای رسیدن به قدرت واقعی پیشنهاد می‌دادند.

مؤلفه‌ دیگر، «مردم‌محوری» است. امام خمینی (ره) برخلاف بسیاری از رهبران سیاسی قرن بیستم، ایمان عمیقی به نقش مردم در اداره‌ی کشور داشت. به تعبیر او، «میزان رأی مردم است» و مشروعیت حکومت اسلامی از مشارکت آگاهانه و اراده‌ مردم سرچشمه می‌گیرد. این اعتقاد، پشتوانه‌ اصلی ایران قوی است؛ کشوری که در آن مردم نه فقط تماشاگر، بلکه بازیگران اصلی صحنه‌اند.

البته قدرت در اندیشه‌ امام، همواره با اخلاق و معنویت پیوند خورده است. ایشان تأکید داشتند که اگر قدرت سیاسی از معنویت فاصله بگیرد، به استبداد و فساد می‌انجامد. از این رو، ایران قوی باید جامعه‌ای باشد که در آن اخلاق اسلامی، صداقت، و خدمت به مردم به‌عنوان ارزش‌های محوری حاکم باشند. قدرت بدون معنویت، در فرهنگ امام، قدرتی پوچ و بی‌ریشه است.

جایگاه عدالت اجتماعی نیز در این چارچوب حیاتی است. از نظر امام، یکی از ارکان ایران قوی، از بین بردن فقر و تبعیض و فراهم کردن بستر شکوفایی استعدادهای محرومان و مستضعفان است. به بیان دیگر، در ایران قوی، هیچ فردی نباید احساس کند که در حاشیه مانده یا از قطار پیشرفت جا مانده است.

امام خمینی (ره) با همان زبانی که علیه شاه سخن می‌گفت، علیه ظلم به فقرا نیز هشدار می‌داد و می‌گفت: «کاخ‌نشین‌ها درد کوخ‌نشین‌ها را نمی‌فهمند».

در سطح بین‌المللی نیز، ایران قوی از دیدگاه امام یعنی کشوری که در برابر ظلم جهانی بایستد، از مستضعفان حمایت کند و زبان حق‌طلبی در جهان باشد. حمایت از مردم فلسطین، مخالفت با استعمار و امپریالیسم، و دفاع از ملت‌های مظلوم، بخشی از این نگاه جهانی است. او ایران را متعلق به خود نمی‌دانست؛ بلکه معتقد بود این انقلاب، «انفجار نور» است که می‌تواند مسیر را برای قیام امت اسلامی در دیگر نقاط جهان هموار سازد.

امروز که در دهه‌ پنجم انقلاب اسلامی ایستاده‌ایم، بیش از هر زمان دیگری به بازخوانی عمیق این اندیشه‌ها نیاز داریم.

ایران قوی، نه یک پروژه زودگذر، بلکه یک فرآیند بلندمدت بر پایه‌ ایمان، علم، عدالت و خودباوری است. اگر این اصول را فراموش کنیم، از مسیر اصلی منحرف می‌شویم.

اما اگر همچنان پرچم اندیشه‌ امام را در دست بگیریم، آینده از آن ملت ایران خواهد بود؛ ملتی که نه ظلم می‌پذیرد، نه ظلم می‌کند و با تکیه بر ایمان و همبستگی، گام‌های بلند به سوی قله‌های پیشرفت برمی‌دارد.

پی‌نوشت: کتاب عدالت اجتماعی
نویسنده: اعظم پسند https://armanekerman.ir/vdcgty9qnak9t34.rpra.html