شهید «علی شريفپور قهستانی» در وصیتنامه خود آورده است: شهادت در راه رضای خدا برای من مثل به معشوق خود رسیدن است.
به گزارش پایگاه خبری «راه آرمان»؛ شهید «علی شريفپور قهستانی» يكم فروردين ۱۳۴۸ در روستای قهستان از توابع شهرستان سيرجان چشم به جهان گشود. وی تا پايان مقطع ابتدايی تحصيل كرد. او راننده بود و به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. سرانجام پنجم ارديبهشت ۱۳۶۶، در بانه توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش، شهيد شد.
در ادامه بخش هایی از وصیتنامه شهید «علی شريفپور قهستانی» را مرور میکنیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند آن دسته از مؤمنانی که در راهش مبارزه میکنند را دوست می دارد آنها مانند ستونهای محکم و استوارند.
با درود بی پایان خدا به امام زمان (عج) و بر نایب بر حقش امام خمینی (ره)، ای مردم به گفته شهید مصطفی علی بیگینژاد برای انسان دو راه وجود دارد حق و باطل پس باید چه کنیم ما عقل داریم و می گویم حق بهتر است و باطل بد چرا؟ چون باطل میگوید ظلم و ستم کنید و ندانید چگونه به وجود آمدهاید و برای چه؟ ولی حق میگوید ما همه انسانها باید بدانیم چگونه به وجود آمدهایم و چرا.
من و کسانی مثل من به خدا اعتقاد دارند میگویند یک نفر که از همه والاتر است جهان را آفریده و این آفریننده ما میفرماید همه انسانها با هم برادر دینی و خواهر دینی هستند و حالا که ما به حق اعتقاد داریم بر ما واجب است بشتابیم به سوی حق.
ای مردم کسانی هستند میخواهند حق وجود نداشته باشد. هر کاری دوست داشته باشند بکنند مثلاً میخواهند از ما کار بکشند و خود راحت زندگی کنند ولی ما نمیگذاریم چون خدای بزرگ دوست ندارد این چنین باشد. خدای مهربان و دانا دوست دارد ما همه انسانها مثل هم باشیم و به ضعیفتر از خودمان ستم نکنیم.
ای مردم بشتابید به سوی جبههها خدای نکرده رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) را تنها نگذارید در آخر از پدر و مادر گرامی و خویشاوندانم و مخصوصاً از مادربزرگم گوهر خواهش میکنم گریه نکنید. من دوست ندارم کسی برایم گریه کند.
مادر گرامی و پدر مهربانم شاید من به شماها خوبی نکرده باشم خواهش میکنم من بنده شرمنده خدا را ببخشید تا شاید خدا از گناه من بگذرد و شهادت من را قبول کند. شهادت در راه رضای خدا برای من مثل اینکه به معشوق خود رسیدن است.
در میدان ارگ کرمان، جایی که تا دیروز فقط خاطره بود اما حالا فریاد زنانی است که کفنپوش و پرچم به دوش آمدهاند تا بگویند ما زندهایم، ما ایستادهایم....