اقتصاد بیمار نفتی نفس تولید را می گیرد

به گزارش راه آرمان بحث یارانه ها همیشه جز موضوعات داغ اقتصاد ایران بوده است. پول هایی که توسط دولت به صورت پنهان و آشکار پرداخت می شود.

یارانه پرداختی در ایران از پول نفت تامین می شود. به عبارت دیگر دولت نفت می فروشد سپس بخشی از پول آن را به صورت یارانه در قسمت های مختلف زنجیره تولید، توزیع و مصرف پرداخت می کند.

هدف از یارانه ها حمایت از اقشار مختلف به خصوص کسانی که توانایی اقتصادی کمتری دارند است. اما یارانه ها در عمل موجب استضعاف بیشتر قشر کم درآمد و افزایش درآمد افراد ثروتمند شده است.

علت این امر به محل تامین یارانه ها بر می گردد؛ در اقتصاد نفتی ایران، دولت به فروش نفت و تامین مخارج خود از این طریق عادت کرده است؛ درنتیجه به دنبال دیگر راه های تامین مالی نمی رود.

در واقع دولت فارغ از کارهای اقتصادی مولد، کسری بودجه خود را با فروش بیشتر نفت جبران می کند؛ همچنین چون به راه های دیگر تامین مالی مانند مالیات بی توجه است هیچگاه به دنبال توسعه کسب و کارهای مردمش نمی رود.

چند سالی است که در کشور بحث حذف یارانه ها و آزادسازی قیمت ها مطرح است. اما از انجا که بدنه و ساختار بودجه دولت به نفت وابسته است این اقدامات چندان موثر واقع نمی شود.

به تعبیر مقام معظم رهبری، این بچه پولدار که به خرج کردن بی زحمت عادت دارد حالا سختش است که کار کند.

ثابت نگه داشتن قیمت ها، پرداخت یارانه به تولیدکننده و وارد کننده، چند نرخی شدن قیمت ارز و... همه از پول نفت صورت می گیرد؛ در نتیجه این اتفاقات جوانان نخبه و فارغ التحصیلان و کارآفرینان نمی توانند با پول نفت در بدنه اقتصادی دولت رقابت کنند و بروکراسی نفس تولید را می گیرد.

اما در این میان، این دیگر کشورها هستند که بیش از مردم ما از یارانه سود می برند.
کشورهای همسایه کالاهای مورد نیاز خود را با قیمت یارانه ای و از جیب مردم به صورت رسمی و قاچاق تامین می کنند. کشورهای دورتر نیز با جذب نخبگان سرخورده از اقتصاد نفتی و بروکراسی خسته، از دانش جوانان ما استفاده می کنند.

انگار که چند برابر پول نفتی که از ما می خرند را به واسطه این یارانه ها بر می دارند. هم منابع خدادادی ما را می برند و هم یارانه ها!

انتهای پیام/ راوری
https://armanekerman.ir/vdcexp8zpjh8woi.b9bj.html