صرف نظر از دولت بنی صدر که آگاهانه و خائنانه سعی در زمین زدن نظام و انقلاب اسلامی ایران داشت ! بقیه ی دولتها بر اساس فهم و بینش و اهم مهم کردن استراتژی خود کوشیدند تا برای مردم و کشور کاری کنند کارستان ! هر چند در دراز مدت معلوم شد این بینش در بعضی از دولتها، ضررش بیشتر از فایده اش بوده ! که البته در همان روز این مسائل از چشم و گوش و هوش رهبر فرزانه ی انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام الخامنه ای قد نفسه الزکیه پنهان نماند! و آنها را با عبارتهای حکیمانه ای مثل خوش بین نیستم! نخواستند فارغ از وظایف رهبری چیزی را به دولتها دیکته کنند.

 

 به عنوان مثال بعد از جنگ، دوران سازندگی شروع شد و رئیس جمهور وقت لقب سردار سازندگی گرفت! که یکی از استراتژی های آن دولت، سد سازی های بی رویه در کشور بود که بعدها معلوم شد، ان سد سازی مشکلات زیست محیطی و وجود ریز گردها و نابودی حیات وحش و زندگی گیاهی و جانوری و فرو رفت آب چاهها و اختلال در اقتصاد کشاورزی و وابستگی به زنجیره ی محصولات زراعی و باغی به سایر کشورها را به ارمغان خواهد آورد.

 

 و یا ترویج و تبلیغ شعار 《 دو بچه کافیست! 》 ایضا" 

《 فرزند کمتر ، زندگی بهتر 》 و از همه مهمتر گفتمان 《 دوران گفتگوی تمدنها و دیپلماسی است و دوران موشک سپری شده است !》 

 

 این بینش آن روزها از طرف عوام و حتی بعضی از خواص قابل درک نبود که بعدها چه پیامد زیان باری مثل پیری جمعیت را به دنبال خواهد داشت.

 

 هر چند این مسائل تا آنجا که در حیطه ی فرماندهی کل قوا بود ، به علت ژرف اندیشی این پیر و دانشمند فرزانه ، قابل پیش بینی بود و در خصوص ساخت موشکهای باز دارنده و صنایع دفاعی که به تدریج با ساخت موشکهای نقطه زن، هواپیماهای بی سر نشین، ساخت موشک هایپرسونیک ، موشک ماهواره بر تعطیل که نشد هیچ، الحمدالله والمنه به یک بازوی قدرتی و باز دارنده برای جلوگیری از تجاوز سایر کشورها، برای کشور هم تبدیل شد ! به طوری که بابت همین قدرت باز دارندگی صنایع موشکی، دول مستکبر که روزی با طرح 《 گزینه ی نظامی روی میز !》 از موضع ارعاب و تهدید به ما پیغام می دادند ، موضوع مذاکرات را پیش کشیده و در دستور کار قرار دادند! 

 

 مخلص کلام اینکه اگر نبود ، بینش و آینده نگری رهبر فرزانه ی انقلاب اسلامی، اگر خوش بینانه هم به اولویت بندی دولتهایی که بعداز پیروزی انقلاب اسلامی بر روی کار آمدند و رفتند، همانند همان مذاکرات زمانبر و فرساینده ی برجامی که پاشنه ی اشیل دولت وقت بود ، که به گفته خودشان سهم کشور ما از آن 《تقریبا" هیچ!》 بود، در این بلبشوی خاورمیانه سرنوشتی بهتر از سوریه، عراق، افغانستان و یمن نداشتیم.

 

 حال که خداوند متعال، نعمت این چنین رهبری را به ما ارزانی داشته ، به فرموده ی سیدالشهدای محور مقاومت سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی: والله شرط عاقبت به خیری، گوش به فرمان ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله العظمی امام الخامنه ای حفظه الله تعالی است و بدانیم که آشوبها تمام می شود و هر کس که از کشتی انقلاب اسلامی ایران پیاده شود باخته است! 

 

 این انقلاب هر از چند گاهی مثل امواج دریا که ناخالصی ها و آشغالها را پس می زند و به ساحل می راند ، پوست اندازی می کند و جوانتر می شود به فرموده مقام معظم رهبری: اگر انقلاب بعد از پیروزی ریزشهایی داشته است ، قطعا" رویش هایی هم دارد 

 

 جوانان عزیز، ملت شریف ایران قوی اقوام کرد، بلوچ، فارس، ترک ، لر، ترکمن و گیلک و مازنی آحاد ۴ اقلیم شرق و غرب شمال و جنوب و مرکز ایران بدانیم کسانی که در جنگ نظامی ۸ ساله در تحریمهای ظالمانه ی دارویی در کنار ما نبوده و هم اینک جنگ ترکیبی و برادر کشی و تقابل مردم در برابر مردم را برای تجزیه ی ایران در دستور کار قرار داده است، دوست و دل سوز ما نیستند که با دلارهای نفتی سعود در آن سوی مرزها پی عیاشی خود هستند و به کمک داعش های وطنی به آشوب و اغتشاش و تخریب بیت المال دست زده اند و می خواهند از ایران قوی پروژه سوریه سازی را درست کنند که دودش به چشم همگان خواهد رفت.

 

البته زهی خیال باطل و این آرزو را به گور خواهند برد ، چرا که این مردم از آزمونهای سخت تر از آن مثل ترور شخصیت های تراز اول کشور ، در سطح رئیس جمهور و نخست وزیر و هزاران شهید جنگ ۸ ساله و شهدای هسته ای را پشت سر گذاشته و با تکیه بر آن تجارب ، امروزه قدرتمندانه به کمک همین مردم و جوانان امور خویش را بدون اتکاء به بیرون از مرزهای کشور پیش خواهد برد.

نویسنده: خدامراد میرآبادی

انتهای پیام/ک