سایه مرگ و رنج بی حساب درمان، سهم بیماران سرطانی جنوب کرمان مسافت۳۵۰کیلومتری رمق را از زندگی بیماران می گیرد

به گزارش خبرنگار راه آرمان از رودبارجنوب، عصر حاضر دوره بروز بیماری‌هایی همچون سرطان است كه پیكره زندگی افراد زیادی را تحت تاثیر قرار داده، و درد و رنج بسیاری را برای آنان ایجاد كرده است.

این بیماری مهلك نه به بزرگ رحم می كند نه به كوچك ؛ بلكه بی صدا و آرام وارد زندگی افراد شده بطوریكه بیشتر مبتلایان زمانی به بیماری خود پی می برند كه تك تك سلول های وجودشان به این بیماری ها آلوده شده و رمق زندگی را از آنان گرفته و در این حال تنها صرف هزینه هنگفت راهگشای زندگی این افراد است.

بیماران سرطانی جنوب کرمان در سایه نبود مرکزی برای شیمی درمانی مجبوراند هر ماه و گاهی هرهفته یکبار مسافت ۳۵۰ کیلومتری تا مرکز استان را طی کنند.

البته این بیماران اگر روند شیمی درمانی را قبول نکنند مرگ شاید زودتر به سراغشان بیاید. قبول کردنش هم یعنی انگار می‌میری اما شاید زنده بمانی، یا اثرات ثانویه به‌جای بیماری اولیه تو را بکشند، یا نهایتاً زنده بمانی و به حالت سابق برگردی اما نه تمام و کمال.

سرطان بیماری است که گریبانگیر بشر از گذشته‌های دور بوده است و در زمان وقوع هر بحران یا شیوع اپیدمی روند درمانی این گروه از بیماران با چالش‌هایی مواجه می‌شود و در دوران پاندمی کرونا نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.

روز گذشته هنگام برگشت از مرکز استان به جنوب کرمان در ترمینال آدینه کریمان مسافران کهنوج و رودبار جنوب با تاخیر ۱:۳۰دقیقه ای اتوبوس مواجه شدند.

این تاخیر شاید برای افراد سالم زیاد مهم نباشد، اما برای افراد بیمار که برای درمان به ناچار باید به مرکز استان بیایند دردی بدون درمان باشد.

توران سالاری بیمار سرطانی بود که ناله هایش از درد کبد به عرش می رسید، دو نفر از مسافران صندلی را برای راحتی بیمار خالی کردند تا شاید التیامی برای درد هموطن خود باشند اما درد شیمی درمانی که این حرف ها حالیش نبود.

مسوولان استان فکری به حال اسکان بیماران کنند

مرتضی سالاری در رابطه با سابقه بیماری همسرش به خبرنگار ما گفت: حدود یکسال و ۶ ماه قبل توران به بیماری سرطان مبتلا شد و بعد از نمونه برداری تحت درمان قرار گرفت.

وی بیان کرد: اما بعد از نمونه برداری توده ای که در سینه همسرم قرار داشت جراحی شد ولی این تازه آغاز ماجرا بود.

سالاری در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود اظهار کرد: شغلم بنایی است و ۲۰ سال از زندگی مشترک ما می گذرد و از نعمت فرزند محرومیم.

وی با بیان اینکه توران حدود ۱۰ سال به یزد برای درمان نازایی مراجعه کرد،افزود: همسرم در طی این ۱۰ سال آمپول های زیادی برای نازایی تزریق کرد و شاید زمینه سرطانش هم همان آمپول های نازایی باشد.

وی در پاسخ به این سوال خبرنگار ما که داروی شیمی درمانی هزینه زیادی دارد، گفت: دارو شیمی درمانی بر اساس سهمیه توزیع می شود و هزینه ندارد،اما اگر به موقع برای دریافت نرسیم باید آزاد سفارش داد،اما آنچه ما را اذیت می کند نبود مکانی برای اسکان همراهان بیمار است.

۳۵۰ کیلومتر برای درمان

سالاری عنوان کرد: به دلیل نبود مرکز شیمی درمانی در جنوب استان کرمان ما هر هفته برای شیمی درمانی کبد همسرم مجبوریم مسافت ۳۵۰ کیلومتری کهنوج به مرکز استان را طی کنیم.

وی بیان کرد: من شرمنده همه مسافران به خاطر ناله های همسرم هستم اما چه کنیم راه دیگری ندارم،رفت و آمد به مرکز استان با این بعد مسافت همه ما را عذاب می دهد.

از ناله های خواهر خواب ندارم

لیلا خواهر توران در حالی که اشک هایش را پاک می کرد،گفت: حدود هشت ماه است برای پرستاری از خواهر از زاهدان به کهنوج آمده ام،کاش راهی برای التیام دردهای او وجود داشت گویا شیمی درمانی هم دیگر جوابگو نیست.

وی اظهار کرد: توران شب تا صبح فقط ناله می کند،و از ناله های او خواب ندارم،دردش زیاد است شما برای بهبودی او دعا کنید.

دعایی برای تسکین دردم بخوانید

توران که از درد به خود می پیجید رو به خبرنگار ما کرد و گفت: شما یک دعا بخوان شاید دردم کمتر شود.

گفتنی است،كارشناسان بهداشت همواره عواملی مانند شیوه زندگی و الگوی غذایی ناسالم را در بروز این بیماری موثر دانسته و به افراد دارای استعداد و زمینه ژنتیكی توصیه می كنند كه بروز هر گونه علامت را در خود جدی گرفته و سریع تر برای درمان اقدام كنند.

علی ای حال،جنوب کرمان متشکل از هفت شهرستان و جمعیتی بالای یک میلیون نفر هنوز مرکز شیمی درمانی ندارد.

انتهای پیام/پ

https://armanekerman.ir/vdcb8wb8frhb59p.uiur.html

سایه مرگ و رنج بی حساب درمان، سهم بیماران سرطانی جنوب کرمان/ مسافت۳۵۰کیلومتری رمق را از زندگی بیماران می گیرد