قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ خورشیدی نه تنها پایان ماجرا نبود بلکه سرآغاز حرکتی بزرگ برای سقوط تدریجی حکومت پهلوی به شمار می‌رفت.

به گزارش راه ارمان  قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ خورشیدی در زمره حرکت های دوران‌ساز تاریخ معاصر ایران است که اگرچه این اعتراض با دستگیری و سرکوب معترضان به طور موقت آرام شد اما تصور اینکه مردم بدون رهبر نمی توانند مخالفت کنند با وقوع جریان‌های بعدی، باطل شد و بدین شکل می‌توان گفت این قیام نه تنها پایان ماجرا نبود بلکه سرآغاز حرکتی بزرگ برای سقوط تدریجی حکومت پهلوی به شمار می‌رفت.

 بررسی زمینه‌های شکل‌گیری قیام ۱۵ خرداد و عواملی که به وقوع چنین رویدادی منجر شد، در تحلیل پیروزی انقلاب اسلامی بسیار مؤثر خواهد بود. 

منشأ و خاستگاه قیام پانزده خرداد را باید اندیشه‌های روحانیت مبارز به رهبری امام خمینی (ره) دانست. مخالفت‌های روحانیت با اقدام‌های دین‌زدایانه رژیم پهلوی که در قالب سخنرانی‌ها و روضه‌های مختلف صورت می‌گرفت، از ۱۳۳۶ خورشیدی به بعد به طور کامل از طرف حکومت وقت زیر نظر بود اما در اندیشه‌ها و تفکر امام (ره)، تشکیل حکومت اسلامی و اجرای احکام اسلام جایگاه خاصی داشت.

بر این اساس، پیاده کردن قوانین اسلام در حوزه‌های سیاست، اقتصاد، فرهنگ و اجتماع از انگیزه‌های اصولی نیروهای مذهبی محسوب می‌شد اما با توجه به تخطی رژیم وقت از حدود الهی و عدم اجرای احکام اسلام، امر به معروف و نهی از منکر، دفاع از سنت‌ها و ارزش‌های اسلامی، مقابله با برنامه‌های استعماری آمریکا و رژیم صهیونیستی، مبارزه با حاکمیت و گسترش فرهنگ غربی که منافی با معیارهای فرهنگ اسلام ناب محمدی بود، از انگیزه‌های نسل جدید روحانیت برای ورود به عرصه سیاسی کشور و وقوع قیام ۱۵ خرداد به شمار می‌رفت.


انتهای پیام/ تاج الدینی