خطبه سوم نهجالبلاغه به خطبه شقشقیه معروف است که امام علی(ع) در مورد خلافت بعد از پيامبر اسلام(ص) سخن مىگويد.
به گزارش گروه فرهنگی و عقیدی پایگاه خبری تحلیلی «راه آرمان»؛ از آنجایی که شیعیان علیبنابیطالب به واسطه نهجالبلاغه راه بندگی را به صحت طی میکنند اما گذر زمان و مشغلههای فکری اجازه سیر و گذر و البته مرور را نمیدهد، بنابراین پایگاه خبر راه آرمان در حرکتی خلاقانه سعی دارد زین پس بخشهایی از خطبههای این کتاب مرجع را منتشر کند تا ضمن یادآوری، انسانهای زیادی را به مسیر بندگی عمیقتر هدایت نماید.
معنی خطبه:
آگاه باشيد. به خدا سوگند كه «فلان» خلافت را چون جامهاى بر تن كرد و نيك مىدانست كه پايگاه من نسبت به آن چونان محور است به آسياب. سيلها از من فرو مىريزد و پرنده را ياراى پرواز به قله رفيع من نيست.
پس ميان خود و خلافت پردهاى آويختم و از آن چشم پوشيدم و به ديگر سو گشتم و رخ برتافتم. در انديشه شدم كه با دست شكسته بتازم يا بر آن فضاى ظلمانى شكيبايى ورزم، فضايى كه بزرگسالان در آن سالخورده شوند و خردسالان به پيرى رسند و مؤمن، همچنان رنج كشد تا به لقاى پروردگارش نايل آيد.
ديدم، كه شكيبايى در آن حالت خردمندانهتر است و من طريق شكيبايى گزيدم، درحالىكه، همانند كسى بودم كه خاشاك به چشمش رفته و استخوان در گلويش مانده باشد. مىديدم، كه ميراث من به غارت مىرود.
محتواى خطبه:
اين خطبه در تمام فرازهايش از مسأله خلافت بعد از پيامبر اسلام (ص) سخن مىگويد و مشكلاتى را كه در دوران خلفا بهوجود آمد در عبارات كوتاه و پرمعنى و بسيار داغ و مؤثّر شرح مىدهد و با صراحت، اين حقيقت را بيان مىكند كه بعد از رسول خدا (ص) او، از همه شايستهتر براى اين مقام بود و شديداً تأسف مىخورد كه چرا خلافت از محور اصلى تغيير داده شد. در پايان خطبه، داستان بيعت مردم را با خودش شرح مىدهد و اهداف پذيرش بيعت را در جملههاى بسيار زيبا و الهامبخش بيان مىفرمايد.