در وصیت‌نامه شهید «رضا مختاری» آمده است: تمامی حق‌پرستان از آدم تا خاتم شرافت‌مندانه گذر کردند تا به جهانیان بفهمانند که سازش میان حق و باطل نیست.

همسرش بیمار بود، شاید هر کسی انتظار داشت لب به شکایت باز کند، اما من نه، بعد از مرگ پدرش پروانه خانه من بود و حالا پروانه خانه خودش.

اصلاً بازنشست هم بشم، باز میرم آخه من جونم را هم برای قاسم سلیمانی فدا می‌کنم.

مسئول حقوق سربازها بود، تا ۵ قِران آخر پول را هم حساب‌کتاب می‌کرد و به سربازها تحویل می‌داد.

زیپ نهمین کاور را باز کردم، یک دختر تقریباً ۱۲ ساله با لباس سفید گل‌گلی که گل‌های قرمزش میان رد خون‌ها گم شده بودند، بود.

همسر شهیده «فاطمه دهقان» زمان اهدا اعضا بدن همسر شهیدش زیر لب می‌خواند: «من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود».