در وصیتنامه شهید «عباس جمالی پاقلعه» آمده است: از خانوادهام میخواهم که در خط امام حرکت کنند.
به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری «راه آرمان»؛ شهید «عباس جمالی پاقلعه» يكم مهر ۱۳۴۵، در روستای پاقلعه از توابع شهرستان رفسنجان بهدنيا آمد. تا پايان مقطع راهنمايي درس خواند. بهعنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. بيستوسوم خرداد ۱۳۶۷، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به سينه، كتف و پهلو، شهيد شد. مزار وی در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش واقع است.
فرازی از وصیتنامه شهید «عباس جمالی پاقلعه» را میخوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیا و لکن لا تشعرون؛ درباره کسانیکه در راه خدا کشته شدهاند نگویید مردهاند بلکه آنان زندهاند، شما آگاه نیستید.
با سلام و درود بر یگانه منجی عالم بشریت حضرت بقیهالله الاعظم ارواحنا روحی لمقدمه الفدا. اینجانب عباس جمالی وصیتنامه خود را شروع میکنم:
ای خدا از تو توفیق میخواهم که مرا عاقبت بهخیر بگردانی. خدایا مرا از دست این شیطان نجات بده. ای مردم اگر این دنیای بیارزش ماندنی بود پیامبران هم میماندند. این دنیا فقط یک رهگذار است و بس. والله این مالی که داری بهاندازه اینکه یک مرتبه برای خدا سجده کنی ارزش ندارد.
اینقدر دنبال مال و ثروت نروید. بزرگترین کار در نزد خدا جهاد است. موقعی که مینشینم و فکر میکنم افسوس میخورم که چرا خدا شهادت را نصیب من نمیکند از اول جنگ تابهبحال چه عزیزانی را از دست دادهایم و چه زود خدا آنها را پیش خودش برد و امیدوارم که به خون شهدا ایندفعه شهادت را نصیب من بگرداند. ای پدر بزرگوارم من فرزند خوبی برای شما نبودم. خودم بخوبی این را میدانم حق فرزندی را بهجای نیاوردم.
امیدوارم که این هدیه ناقابل را خدا از شما بپذیرد و خدا را شکر کنید که این امانت را خوب نگه داشتید. ای مادر رنج کشیدهام با اینکه تو یک فرزند خود را در اسارت میبینی و یک فرزند تا قابل خود را به جبهه فرستادید امیدوارم با شهادت من خدا صبری به شما بدهد. مادر موقعی که بر سر قبر من میآیی گریه مکن اگر هم گریه میکنی بر مظلومیت حسین(ع) گریه کن که چه سختیها در دشت سوزان کربلا کشید تا توانست سرمشقی برای رهروان راهش باشد.
مادر دیگر چیزی برای گفتن ندارم. امیدوارم که مرا عفو کنی تا روز قیامت در برابر تو شرمنده باشم. امیدوارم اگر بدی از من دیدهای مرا عفو کنید. از خانوادهام میخواهم که در خط امام حرکت کنند از تمام اقوام و خویشان و دوستان میخواهم که مرا عفو نمایند.