معنای شهادت خریداری حیات بنده توسط خداست

به گزارش گروه فرهنگ و شهادت پایگاه خبری «راه آرمان»؛ شهید «حسین پورمحی‌آبادی» بيستم فروردين ۱۳۴۲، در روستای محی‌آباد از توابع شهرستان كرمان متولد شد. وی تا پايان مقطع راهنمايی درس خواند، به‌عنوان سرباز ارتش به جبهه رفت. سرانجام سيزدهم فروردين ۱۳۶۲، در فكه بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد.

در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید «حسین پورمحی‌آبادی» را مرور می‌کنیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

«لا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ»

هرگز گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند، روزی می‌خورند.

سپاس خدای را که مرا به این راه هدایت کرد؛ وگرنه از گمراهان بودم. سلام بر حسین. سلام بر عاشورا. سلام بر پدر و مادر عزیزم که سال‌ها برایم رنج کشیدند.

پدر عزیزم! از خداوند می‌خواهم که به شما صبر عنایت کند. امیدوارم که مرا ببخشید. من که در این دوران بودم، نتوانستم حق فرزندی را به‌جای آورم و جبران زحماتتان را کنم و تو ای مادر! من از شما عاجزانه می‌خواهم که مرا عفو کنید و ببخشید. اگر شهید شدم، همگی مرا ببخشید و عفو کنید و برایم شیون نکنید.

شهید که نمرده است، شهید زنده است. خداوند جمعی از بندگانش را انتخاب کرده و شهید قرار می‌دهد و جان آن‌ها را می‌خرد. اگر شهید شدم، مردن معنایش نیست؛ معنایش خریداری حیات بنده توسط خداست. چقدر خوب است که خدا جان انسان را به بهای گران خریداری کند.

از همۀ برادران و خواهران و تمام آشنایان، طلب بخشش و مغفرت می‌کنم و امیدوارم که خداوند به آن‌ها اجر عنایت کند. در پایان از همۀ دوستان معذرت می‌خواهم و با همۀ آن‌ها خداحافظی می‌کنم.

انتهای خبر/س https://armanekerman.ir/vdcftydytw6dj0a.igiw.html