دانشجوی سیاست زده، سیاست دانشجو زده

به گزارش سرویس سیاسی راه آرمان، همه آنها که دوران دانشجویی را طی کرده‌اند از تاثیر بسزای این دوران بر نگرش و منش فردی و اجتماعی افراد سخن می‌گویند. دانشگاه یک مجموعه پر از انرژی و شور نشاط است. جوانانی پراز توانمندی و ایده‌آل گرایی که برای ساختن بهترین راه‌ها تلاش می‌کنند. این جوانان در عرصه‌های مختلف از جمله سیاست اظهار نظر می‌کنند.
دانشجویی دوران خاصی است. پیش از این دوران، فرد دچار خامی‌های کودکی و محدودیت‌های مدرسه است. پس از این دوران نیز فرد در گرفتاری‌های اقتصادی و خانوادگی و کاری غرق می‌شود و آن توان و فرصت دوران دانشجویی را ندارد.
از گذشته جمع‌های دانشجویی محل بحث‌های داغ سیاسی بوده است. اما نسبت دانشجو و سیاست چیست؟ به طور کلی سه نگاه به این نسبت وجود دارد.
نگاه اول: دانشجو نباید سیاسی باشد
این نگاه به بهانه تحصیل علم و پژوهش مخالف فعالیت سیاسی در دانشگاه هستند. آنها معتقدند داشتن بینش سیاسی و خیزش‌های دانشجویی، با دانشجو بودن در تضاد است. افراد باید تحصیل کنند، مدرک بگیرند و بعد به سر کار بروند. این نگاه به دانشجو باعث می‌شود آن ایده آل گرایی و نیروی جوان دانشجو بدون ایجاد بیداری و حرکت در جامعه صرف کسب کاغذ پاره‌ها شود.
نگاه دوم: دانشجو در خدمت احزاب وسیاسیون
این گروه به دانشجو به عنوان پیرو جریان‌های سیاسی نگاه می‌کند. آنها دانشجو را یک ابزار فشار می‌بینند که در سهم خواهی‌های حکومتی میزان قدرت چانه زنی سیاسیون را بالا می‌برند. این گروه درمقاطع حساس بدون در نظر گرفتن ملاحظات امنیتی، دانشجویان را به کف خیابان می‌کشانند تا بتوانند حرف خود را به کرسی بنشانند.
نگاه سوم: دانشجوی سیاسی نه سیاست زده
این نگاه دانشگاه را یک ساختار مهم در جامعه و ساختارهای اساسی کشور می‌داند. آنها معتقدند یک دانشجو با سطح بینش سیاسی و تحلیل از اوضاع جامعه می‌تواند موجب تحرک و پویایی حکومت و میهن شود. دانشجوی سیاسی با حفظ استقلال خود، در امور سیاسی مشارکت می کند. چشمان بیدار او، با نظارت بر مسئولین و مدیران، زمینه حل مشکلات و کژی‌ها را فراهم می‌کند. دانشجوی سیاسی جامعه خود را به پیش می‌برد.
یک دانشجوی دارای تحلیل حوادث و درک از آینده، در فتنه‌ها و حوادث جامعه، نه تنها دچار انحراف نمی‌شود بلکه با راهبری درست، از شکست جامعه خود هم جلوگیری می‌کند.
جامعه ای که پرشورترین و توانمندترین، عناصر آن یعنی دانشجویان دارای قدرت تحلیل سیاسی باشند، زیر بار فشار گروه‌های سیاسی نمی‌رود. این جامعه در تولید علم هم موفق تر است. چرا که بصیرت دانشجویان موجب می‌شود، امنیت جامعه بازیچه سهم خواهی‌های افراد قدرت طلب نشود.
دانشجو، مرد میدان پیشرفت
جریان‌های سیاسی همواره به دنبال این بودند تا با سواستفاده از شور جوانی و کم تجربگی جوانان، دانشجویان را فریب دهند. اما دانشجوی ایده ال گرا که دارای فهم سیاسی و تحلیل درست مسائل باشد، دچار مغالطه‌های سیاسی نمی‌شود.
تحرک سیاسی دانشجو، نه برای تخلیه احساسات بلکه برای رشد جامعه است. دانشجوی سیاسی نه سیاست باز است و نه سیاست زده. او اجازه نمی‌دهد زبان او تبدیل به بلندگوی سیاسیون شود. دانشجوی سیاسی با حفظ استقلال خود، قدرت تحلیل سیاسی پیدا می‌کند.
دانشجوی سیاسی بیجا برای اشخاص هورا نمی‌کشد. در جلسات انتقادی، فحاشی نمی‌کند. دچار شایعات و بازی‌های رسانه‌ای نمی‌شود. مسئولین را در هر رده‌ای، نقد می‌کند ولی بی‌انصاف نیست. دانشجوی سیاسی دیدبان بیدار جامعه است که بر عملکردها و رفتارها نظارت می‌کند. او همان گونه که با کسب علم به آبادانی میهنش کمک می‌کند با داشتن فهم سیاسی، میدان دار پیشرفت جامعه‌‌‌اش است.

انتهای پیام/ محمدنعیم رستمی https://armanekerman.ir/vdcepf8znjh8xni.b9bj.html