دنیای شاد کودکان روستایی جنوب کرمان با ورود فضای مجازی رنگ باخت

 

انجام بازی‌های بومی و محلی با اعضای خانواده و فامیل به خصوص در دور همی های خانوادگی حال و هوای دیگری داشت.

 

امروزه فضای مجازی همه آن شور و هیجانات را از کودکان روستایی گرفته است و نتیجه دور همی های فامیل و دوستان در کنار هم،رد و بدل کردن چند فیلم در دنیای مجازی است،که آن هم بدون سر و صدا انجام می شود.

 

در دهه ۶۰ و ۷۰ بازی کردن برای کودکان روستا جز فعالیت های لذت بخش بود و با حداقل امکانات شاد ترین بازی‌ها را در کنار دوستان خود انجام می دادند و داری شور و هیجان خاصی بود.

 

اما امروز شنیدن نام بازی های بومی و محلی مانند هفت سنگ،وسط گل سه،یه قُل دو قُل و چندین بازی دیگر برای کودکان روستا غریبه است و البته در طول این سال‌ها مسئولین امر و خانواده ها دغدغه  نداشتند و این بازی ها به فراموشی سپرده شده اند.

 

بازی‌های سنتی علاوه بر اینکه برای سرگرمی استفاده می‌شدند، طوری طراحی شده‌اند که تمامی مفاهیم و نیازهای افراد را در بر می‌گیرند.

 

 گفته می‌شود در بیشتر بازی‌های سنتی ایران مفاهیمی چون تعادل، سرعت، تقسیم کردن، کم کردن، اضافه کردن، رقابت، همکاری، گذشت، حفظ دوستان، قضاوت و اعتماد به نفس آمیخته شده‌اند و این در حالی است که افزایش روحیه مسئولیت پذیری، تقویت روحیه، بردباری، همکاری و نزدیکی به طبیعت در کنار سرعت، چابکی و زیرکی از نتایج مثبت این بازی‌ها به شمار می‌رود. 

 

بازی‌های سنتی با وجودی که از عمرشان خیلی می‌گذرد ولی از نظریه‌های روان شناختی و جامعه شناختی خیلی دور نیستند چه بسا که این نظریه‌ها از مشاهده بازی‌ها متولد شده‌اند، نه اینکه اول آن نظریه‌ها نوشته شده باشد و بعد این بازی‌ها متولد شود. 

 

آشنا کردن کودکان با بازی‌های سالم و آموزنده سنتی، می‌تواند اقدامی مناسب در جهت حفظ فرهنگ و سنت بومی هر منطقه باشد. با فراموشی این بازی‌ها، بخشی از خاطره رفتاری پدران و مادران خود را از دست می‌دهیم.

 

انتهای پیام/پ