افطاری که با سادگی سفره روستائیان شیرین می‌شود

 

یک‌ساعت مانده به اذان مغرب کوچک و بزرگ شأن گردهم آمده‌اند. روحانی مسجد قرآن می‌خواند و بقیه گوش می‌سپارند. بوی اسپند و گلاب ذهنت را به لحظه‌های ناب هم‌دلی گره می‌زند.

بوی اسپند فضای مسجد را معطر ساخته است، با صدای گلبانگ اذان بزرگتر‌ها در صف‌های به‌هم پیوسته آماده اقامه نماز می‌شوند و کوچک‌تر‌ها سفره خردلی و سادگی برای افطاری روزه‌داران آماده می‌کنند، یکی نان بر روی سفره می‌گذاشت، دیگری خرما و پنیر و آب می‌آورد و آن‌ یکی نیز کاسه‌ای آش.

این‌جا همه در مهربانی و مهرورزی به‌قدر توانشان مایه می‌گذارند و از زرق‌وبرق شهرنشینی، تکبر و غرور در این مجالس خبری نیست.

سفره‌های مهربانی و ضیافت افطار رسم دیرینه روستاییان رودبار جنوب است و آئین افطاردهی در مساجد رودبار جنوب برگزار می‌شود. در این مراسم با هم‌کاری اعضای هیأت، خانوارهای روستا حضور می‌یابند و این آئین همه‌ساله به‌صورت یک رسم دیرین برگزار می‌شود.

سفره‌های ساده و بی‌آلایش را با چند خرما، یک قرص نان محلی و کاسه‌ای ماست پهن می‌کنند، نه از تکلف خبری است و نه از چشم‌وهم‌چشمی‌های ریاکارانه. بفرمایید افطار به‌شرط سادگی.

از دقایقی قبل از افطار، سفره‌های مهربانی برپا می‌شود، نوای ربنا که بلند می‌شود، دل به‌سوی حریم و حرم پر می‌گشاید و هم‌زمان با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان اشتیاق و دادن‌اطعام و افطاری نیز در بین مردم افزایش می‌یابد چراکه ثواب بسیار زیادی برای دادن‌افطاری به فرد روزه‌دار در این ماه داده‌شده است.

ماه پر خیر و برکت رمضان که می‌آید، حال و هوای مردم روستاهای رودبار جنوب رنگ دیگری به‌خود می‌گیرد چراکه مردم رودبار جنوب مناسک و آئین‌های خاصی را برای این ماه الهی برگزار می‌کنند؛ روستاییان این ماه کدورت را کنار می‌گذارند و با طلبیدن حلالیت از یکدیگر به پیشواز ماه غفران می‌روند.

هنگامی که ماه رمضان می‌رسد، زنان روستا به‌طور معمول بعد از اقامه نماز مغرب در مسجد محله، سفره افطاری را پهن و با شیر گرم، خرما و چای از نمازگزاران پذیرایی می‌کنند.

آئین دیگری که در بین مردم روستا‌های رودبار جنوب رایج است آن‌ها معتقد هستند که همیشه هنگام افطاری مهمان هم داشته باشند، به همین دلیل صله‌رحم و دید و بازدید در این ماه به اوج خود می‌رسد، امسال هم که با توجه به تقارن ماه مبارک رمضان و آغاز سال نو این مراسمات به اوج خود رسیده است.

برای افطاری، اهل خانه انواع خوراکی و خوردنی مانند رنگینک(نوعی شیرینی محلی)، حلوا، مسقطی به‌همراه چای، حلیم و آش  افطار را تهیه و  بعد به‌همراه آب‌داغ با نبات، چای و شیر از مهمانان پذیرایی می‌کنند.

زنان روستا با آماده کردن «حلوا»، «نان روغنی»، «نان و  پنیر»، «مسقطی» و «رنگینک» تهیه می‌کنند. چای هم از نوشیدنی‌های رایج در مسجد این محله  است که این روزها طرف‌داران زیادی دارد.

یکی از شهروندان با اشاره به این‌که افطاری‌دادن ثواب زیادی دارد، گفت: چند سالی می‌شود که سفره افطاری با رنگ و بوی سادگی و صمیمیت در گوشه گوشه روستاهای رودبار جنوب پهن می‌شود.

وی ادامه داد: هر شب به همین بهانه اهالی دورهم جمع می‌شوند و شب به یادماندنی رقم می‌خورد؛ صفا و صمیمیت بین اهالی روستا به‌برکت سفره افطاری رواج پیدا کرده است. اینجا صاحبان سفره برایشان فرقی نمی‌کند که مهمانان‌شان همسایه‌ها باشند یا رهگذران.

وی ادامه داد: «افطاری ساده» باهدف تقویت و گسترش سبک زندگی اسلامی خانواده‌های ایرانی را به برگزاری سنت حسنه افطاری‌های ساده به‌صورت عمومی تشویق می‌کند، سفره‌هایی ساده که با چند عدد خرما، نان، سبزی و یک استکان چای پهن می‌شوند و بدون هیچ ریا و جلوه‌گری روزه‌داران بسیاری را به‌دور خود جمع می‌کند.

سکینه فلاحی خاطر نشان کرد: مطمئناً پهن‌کردن سفره افطار و دادن افطاری در این ماه می‌تواند ازجمله اعمالی باشد که انسان را به تقرب الهی برساند اما تجمل‌گرایی که این روزها در بین برخی از مردم رواج پیداکرده است هیچ شباهتی به آنچه در احادیث در مورد افطاری است ندارد و تنها باعث از بین رفتن فرهنگ سادگی افطار دارد.

این شهروند رودباری تصریح کرد: به‌راستی می‌شود به‌جای پهن‌کردن سفره‌های رنگین و دادن هزینه‌های گزاف برای افطاری، دردها و گره‌های زیادی را از مشکلات نیازمندان در این ماه باز کرد و این مهم نیاز به توجه همه مردم و مسئولان دارد، همان کاری که این روزها هم‌پای افطار در برخی از مناطق روستایی شهرستان رودبار جنوب برپا می‌شود.


منبع: رودبار ما

انتهای خبر/پورحیدر