برای خانه مطبوعات کرمان | راه آرمان کرمان

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری«راه آرمان» اکنون دیگر از ۱۷ مرداد و تب‌وتاب روز خبرنگار گذشته‌ایم. از روزهای پر از نشست خبری که البته بی‌حاشیه نبودند تا اقبال و علاقه مسئولان برای سرزدن تنها به خبرگزاری‌ها و صد البته بی‌توجهی به رسانه‌های محلی شهر کرمان که در نهایت این موضوع را جز با دلیل دیده شدن نمی‌توان توجیح کرد.

راستی که خبرنگاران سنگرسازان بی‌سنگر هستند برای مسئولان سکویی و برای مردم گره‌گشایند اما نوبت به خودشان که می‌رسد باید زبان در دهان بگیرند و خموشی پیشه کنند.

برای مثال جشنی برگزار می‌شود اما آنجا که خبرنگار از خودش می‌گوید و برای هم‌کیشان خود مطالبه‌گری می‌کند باید از پشت تریبون به پائین کشیده شود و باز هم سکوت کند تا صدای دیگران به گوش برسد.

راستی چند خطی برای خانه مطبوعات و مسئولانش که خطاب به مسئولان کشور می‌گویند«خوب باید خورد، خوب باید خوابید اما مشکلات مردم نیز باید حل شود».
شما برای حل مشکلات خبرنگاران چقدر دغدغه‌مند بوده‌اید؟ به غیر از برگزاری جشن روز خبرنگار چه کار دیگری انجام داده‌اید؟ در طول سال چند بار با خبرنگاران جلسه می‌گذارید و از دل پر دردشان می‌شنوید؟

همه این‌ها بماند، لکه سیاه بر پیشانی خانه مطبوعات کرمان این است که خبرنگاران توانمند، همان کسانی که سال‌ها در این حوزه قلم به دست گرفته‌اند و اتفاقا سکوی اصلی خبر کرمان در دستانشان است عضو این خانه نیستند اما تا دلت بخواهد خبرنگار نماهایی وجود دارند که تنها در روز خبرنگار و یا دریافت کارت هدیه در برخی نشست‌ها ظهور می‌کنند.

راستی تا به حال به این موضوع فکر شده که چرا خبرنگاران توانمند این شهر عضو این خانه نیستند و یا حداقل در یک نشست از آن‌ها دعوت شود و به چرایی این موضوع نگاهی شود؟
در این چند وقت از همین خبرنگاران پرسیدم و پاسخ دادند که هیچ‌گاه ندیدیم که تشکل و یا مجموعه‌ای خبرنگاران واقعی را دور هم جمع و مشکلاتشان را حل کند‌.

راستی جناب مسئول خانه مطبوعات کرمان از بی‌توجهی این مجموعه به خبرنگاران همین بس که چندی پیش سری زدم به سایتی که متعلق به خانه مطبوعات است و لیست اعضای خانه مطبوعات شهر کرمان را نگاه کردم، افرادی به عنوان خبرنگار در این لیست وجود داشت که اصلا سایتی با این نام، وجود خارجی نداشت و یا حتی دوستانی را می‌شناسم که دیگر در حوزه خبر کار نمی‌کنند اما همچنان نام‌شان در این لیست به چشم می‌خورد.

نمی‌دانم چرا ولی در حال حاضر تنها ضرب‌المثل «یک سوزن به خودت بزن یک جوالدوز به مردم» خطاب به برخی مسئولان خانه مطبوعات به ذهنم می‌رسد.

به راستی که در این شهر گوشی برای شنیدن مشکلات خبرنگاران نیست و حتی تنها صنفی که قرار است از آن‌ها دفاع کند به خواب است و در خیال به سر می‌برد.
یادداشت: پسند
انتهای خبر/پ
https://armanekerman.ir/vdcgw39qwak9ww4.rpra.html