رمضان ماه بازگشت به خویشتن است

به گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «راه آرمان» مهمترین کار انسان و بزرگ‏ترین مسؤلیت او نسبت به خویشتن تهذیب نفس است، قرآن کتابى است که فراوان درباره معرفت، تهذیب و تزکیه نفس سخن گفته است.

ماه مبارک رمضان فرصتی است که انسان به‌خودش رجوع کند، شاید این بازگشت به خویشتن هدف اصلی خدای متعال باشد، «یا ایّها الانسان انک کادح الى ربّک کدحاً فملاقیه؛ اى انسان، تو با تلاش و رنج به سوى پروردگارت پیش مى‏‌روى و سرانجام او را ملاقات خواهى کرد.

انسان مخلوقی است که از ذات اقدس الهی روح گرفته است اما همچون خالقش بَری، از خطا و ناپاکی نیست و خداوند او را چون خودش، خوب مطلق خلق نکرده است بلکه هر دو را به او آموخته هم خوبی مطلق بودن و هم بدی‌اش را تا ببیند که انسان این مخلوق ابوالبشر چطور بین خوبی و بدی تمیز حاصل می‌کند.

ذات بشر از نسیان ساخته شده‌است و البته که گاهی ذات وجودی خودش را و هدف آمدنش به این زمین را فراموش می‌کند و دچار عصیان هم می‌شود و لازم است که هر از چند‌گاهی خود را تطهیر و پالایش کند.

در طول دوازده ماه سال خداوند مرتب با انواع امتحانات الهی انسان فراموش‌کار را می‌آزماید و امتحان می‌کند اما بازهم او برای پاک‌شدنش تلاش کمی می‌کند و از آنجا که خداوند خوب مطلق است می‌خواهد که انسان نیز به سمت همین امر حرکت کند و وجود برخی از اولیاءالله نشان از رسیدن انسان به خوبی مطلق است.

همان‌گونه که بهار هرسال طبیعت را از نو پالایش کرده و دوباره می‌سازد رمضان نیز فرصتی مهم است که خداوند متعال برای رجوع بندگان به خویشتن‌شان ایجاد کرده است.

یازده ماه از یک‌سال را انسان به هر امری می‌پردازد و درباره هرچیزی درست یا غلط صحبت می‌کند، حکم می‌دهد و حتی گاهی انسانی را قضاوت می‌کند و عملا روح خودش را به بند اسارت هوا و هوس نفس می‌سپارد و با انجام گناه خود را مکدر می‌کند.

خداوند برای بازگشت دوباره انسان یک ماه کامل را در نظر گرفته است تا همچون بهار طبیعت روح انسان در بهار قرآن تطهیر شود و مسیر درست بندگی را به‌دور از هرگونه آلودگی طی کند.

رمضان را خداوند برای انسان‌ها آفرید تا هم گرسنگی را تحمل کنند، هم زبان خود را نگه دارند و هم از دزدی مال و قلب مردمان، برای فریب‌دانشان دوری کرده باشند.

با روزه‌داری می‌آموزند برای خوردن و آشامیدن به این دنیا پا نگذاشته‌اند که برای رسیدن به آن از هر ارزش انسانی عبور کنند و عملا تمرین بندگی می‌کنند.

وجود انسان در درجه اول مانند معادن طلا و نقره است که این معادن از آغاز معدن نبوده‌‏اند بلکه استعداد طلا و نقره شدن در نهان و نهاد خاک‌‏ها بوده است و بعد از آن هر خاکى استعداد معدنیت خاصى را داشته که به مرورزمان کم‌کم آن خاک به سنگ و سپس به لعل و طلا مدیل شده‌اند.

آدمیان نیز استعداد فرشته‌شدن را دارند و با آماده کردن نهان و نهاد خود و شکوفایى استعدادشان، فرشته‌خو مى‌‏شوند.

رمضان هست تا باز به خدای متعال بگوییم؛ پروردگارا عمرمان را در مسیرت قرار داده‌ایم نه برای اینکه این عمر متعلق‌به خودمان باشد بلکه به این دلیل که ما را صاحب و حافظ آن قرار دادی تا از آلودگی او را زدوده و در خدمت به انسان‌های دیگر صرف کنیم و معدنیت وجود خود را تبدیل به لعل و طلا کنیم بنابراین ماه رمضان بهترین فرصت برای رسیدن به این عمل است.

اکنون که به روزهای آخر رسیده‌ایم و تنها چند سحرگاهی را در خدمت خداوند هستیم و آخرین استغفارات را به‌جا می‌آوریم امید آن داریم که روحمان از هرگونه آلودگی زدوده شده باشد، حب و بغض‌های انسانی را از دل‌هایمان پاک کرده باشیم و برای خدمت به دیگر مخلوقات خداوند و نه تنها فقط انسان‌ها گام برداریم، زیرا ما نسبت‌به کل آفریده‌های خداوند متعال مسئولیت داریم.

انتهای خبر/ طهماسبی https://armanekerman.ir/vdci5uazut1a5r2.cbct.html