در فراق حقوق بشر با اعلامیه ای 70 ساله

به گزارش راه آرمان سال 1328 هجری شمسی و در چنین روزهایی کشورهای دنیا دور هم جمع شدند و کاغذی را امضا کردند که به اعلامیه جهانی حقوق بشر معروف شد.

قرار بود این اعلامیه آغاز گر روح برابری و برادری در جهان باشد اما از آن سال تاکنون نه تنها درد و رنج مردم کاهش نیافته است بلکه خود این اعلامیه به مشکلات بشر افزوده است.

پس از جنگ جهانی دوم هیچ گاه قدرت های بزرگ وارد جنگ نشدند ولی در همه منازعات و جنگ های منطقه ای و داخلی، پای قدرت ها در میان بوده است؛ حتی کار به آنجا کشید که اصطلاح جنگ نیابتی به ادبیات سیاسی اضافه شد؛ انسان های بی شماری جان خود را از دست دادند و زنان و مردان و کودکان بیشتری با جراحت های جسمی و روحی ناشی از این درگیری ها زندگی کردند.

در همه این سال ها، کشورهای مستقل نتوانستند مانع جنگ ها شوند و قدرت های بزرگ نیز از این منازعات برای سود شرکت اسلحه سازی و غارت منابع استفاده کردند؛ بدتر آنکه گاه قدرت ها به بهانه حقوق بشر جنگ به راه می انداختند یا جنایات خود را با سرپوش حقوق بشر توجیه می کردند.

قدرت ها حتی در حیطه سرزمینی خود، بدون واهمه از تبعات آن حقوق بشر را نقض می کنند؛ تبعیض نژادی و ظلم های جنسیتی را سیستماتیک به پیش می برند و حتی به آن رنگ و لعاب علم می بخشند.

رسانه های دنیا با دست آویز قرار دادن حقوق بشر، جای جنایتکار و مظلوم را جا به جا کرده و ظالم را تبرئه می کنند؛ دوربین ها تصاویر را آنچنان که قدرت ها تعیین می کنند به گردش در می آورند و حقوق بشر را طبق خواست زر و زور و تزویر روایت می کنند؛ رسانه ها دروغ را راست و حق را باطل نشان می دهند.

از سوی دیگر سازمان های بین المللی در مقابل این نقض حقوق بشر تنها نظاره گر بودند. رئوسا و حکمای این سازمان ها تنها پس از برکناری از قدرت نطقشان باز می شود و جنایت ها را محکوم می کنند. این سازمان ها که عنوان جهانی را یدک می کشند تنها کاغذپاره هایی در فراق حقوق بشر صادر می کنند. از آن بدتر گاه همین سازمان ها زمینه جنایت های قدرت های استعمارگر و جنگ های خانمان سوز را فراهم می کنند.

در این هفتاد و اندی سال که از تصویب اعلامیه حقوق بشر در مجمع عمومی سازمان ملل گذشته، حقوق بشر تبدیل به حقوق قدرت ها شده است. جامعه جهانی براساس قانون جنگل اداره می شود و قدرت ها ظلم را در جهان جاری می کنند. حقوق بشر در جهان جنگلی امروز، به حقوق زورگویان تبدیل شده است. میزان بشر بودن بنی بشر را قدرت و ثروت تعیین می کند.

در این جهان ظالم باید قدرت مند بود تا به بشریت نزدیک شد؛ باید مستقل، آزاده و مقاوم بود تا حق و حقوق خود را دریافت کرد؛ پس راهی جز مبارزه باقی نگذاشته اند.

نویسنده: نعیم رستمی
انتهای پیام/ https://armanekerman.ir/vdchwxnzk23nizd.tft2.html